typeracer

Er was er eens een zwarte kip. Zwartbessie was haar naam. Die zat aldoor te jammeren en te meieren voor het raam. Ze wou zo graag gespikkeld zijn. Ze dacht het o, zo dikwijls: waarom ben ik zo effen zwart? waarom heb ik geen spikkels? Och, dacht Zwartbessie verder, och, ik heb ze wel misschien, maar ja, 't zijn zwarte spikkeltjes, je kunt ze dus niet zien!